Έχετε ανθρώπους στη ζωή σας που λένε «Συγγνώμη» για να διατηρήσουν την ηρεμία; Ξέρεις ότι στην πραγματικότητα δεν το εννοούν. Αποδέχεστε αυτή τη συγγνώμη; Ή μήπως χρειάζεται να αποδείξουν, με πράξεις, ότι εννοούν ότι λυπούνται και ότι θα αποτρέψουν αυτό το λάθος να συμβεί ξανά; Οι άνθρωποι κάνουν λάθη – είμαστε όλοι άνθρωποι και είναι βέβαιο ότι θα μπλέξουμε. Αλλά το «συγγνώμη» μπορεί να είναι αδύναμο, αυθεντικό και ανειλικρινές. Προσθέτοντας μια εξήγηση για το γιατί είναι απαραίτητη μια συγγνώμη. Ωστόσο, η συγγνώμη πρέπει να είναι σωστή αφήνοντας να μπει μέσα σε αυτό που περνούσε από το μυαλό σας τότε. Διαφορετικά, η συγγνώμη μπορεί να είναι εσφαλμένη.
Μια ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ συγγνώμη δεν είναι ποτέ εντελώς χωρίς νόημα. Κάποιος δίνει το λόγο του ότι το λάθος δεν θα επαναληφθεί. Αλλά η συγγνώμη είναι μια τόσο δύσκολη ενέργεια για μερικούς ανθρώπους. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι προκαλούν πόνο, κάνουν κάτι λάθος ή θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο. Ανεξάρτητα από το αν η συγγνώμη σημαίνει κάτι για αυτόν που ζητά συγγνώμη, η συγγνώμη θα πρέπει να μεταδώσει γιατί μετανιώνει για τις πράξεις του, κάτι που μπορεί να σημαίνει τον κόσμο για το άλλο άτομο.
Αυτό που μπορεί να γίνει δύσκολο είναι ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη δική τους περιστροφή σε μια συγγνώμη, όπου τα λόγια δεν είναι το κύριο σημείο. Δύο τρόποι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσεγγίσετε μια συγγνώμη ή να πείτε «συγγνώμη». Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικά σενάρια. Η λέξη «συγγνώμη» προέρχεται από την ελληνική λέξη «απολογία» που σημαίνει ομιλία προς υπεράσπιση του ατόμου. Αντίθετα, το «συγγνώμη» προέρχεται από την παλιά αγγλική βάση του ουσιαστικού sore, με την προφανή σύνδεση με τη λέξη θλίψη.
Η συγγνώμη εξηγεί ΓΙΑΤΙ συνέβη κάτι, ανεξάρτητα από το αν το άτομο που ζητά συγγνώμη αισθάνεται απαίσια για αυτό. Το να αφιερώνει κανείς χρόνο για να ορίσει τις πράξεις του σε κάποιον άλλο σημαίνει ότι το άλλο άτομο αναγνωρίζεται ως άνθρωπος με τον οποίο σέβονται αρκετά ώστε να επεκτείνουν μια εξήγηση. Συνήθως δεν εξηγούμαστε σε αυτούς που δεν σεβόμαστε. Το αίσθημα λύπης επιτρέπει στο άλλο άτομο να γνωρίζει ότι το άτομο που ζητά συγγνώμη ΝΙΩΘΕΙ ΑΣΧΗΜΑ για οτιδήποτε έγινε, ανεξάρτητα από το γιατί συνέβη ή αν ήταν δικαιολογημένο. Το να πεις συγγνώμη ΔΕΙΧΝΕΙ ότι το άτομο που ζητά συγγνώμη αισθάνεται άσχημα που πλήγωσε κάποιον – και νιώθουν πιεσμένοι στη διαδικασία επίσης.
Ούτε η συγγνώμη ούτε η λύπη περιλαμβάνει ένα αποδοχή ότι ο απολογούμενος πιστεύει ότι δεν έπρεπε να έχουν κάνει XYZ. Ούτε ζητώντας συγγνώμη, ούτε λυπούμαστε, επικοινωνούμε ότι, δεδομένου του ίδιου συνόλου περιστάσεων, δεν θα ξανακάνουν το ίδιο. Και τα δύο μπορούν να εκφραστούν με μια συγγνώμη ή έκφραση συγγνώμης – αλλά είναι προαιρετικό.
Μην ανακατεύετε το άτομο που είναι αυθεντικά συγγνώμη που πληγώσαμε τα συναισθήματα κάποιου (αλλά μπορεί να σταθούν στη θέση τους για τα δικά τους συναισθήματα) και το άτομο που δεν δίνει ένα σ!τ και κρύβει την ενσυναίσθησή του με κατασκευασμένη διατύπωση. Για παράδειγμα, κάποιος που λέει, «Λυπάμαι που νιώθεις έτσι» μπορεί να απορρίπτει ή να ρίχνει όλη την ευθύνη στο άλλο άτομο. Ο απολογούμενος θα μπορούσε επίσης να υπονοεί ότι δεν έκαναν τίποτα λάθος. Ωστόσο, αναγνωρίζουν ότι το άλλο άτομο είναι ακόμα θυμωμένο μαζί τους.
Μερικές φορές οι άνθρωποι κάνουν τελείως λάθος και μερικές φορές ο τρόπος που νιώθουν οι άλλοι δεν δικαιολογείται – είναι απλώς εγωιστικό. «Λυπάμαι που νιώθεις έτσι» είναι μια τέλεια απάντηση σε αυτούς τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν κάποιος πιστεύει ότι έπρεπε να λάβει κάτι που δεν κέρδισε και μετά παραπονεθεί για αυτό, λέγοντας «Λυπάμαι που νιώθεις έτσι» δεν ακυρώνει τα συναισθήματά του. Αναγνωρίζει την κατάσταση παρόλο που δεν έκαναν τίποτα για να αξίζουν ή να κερδίσουν αυτό που περίμεναν ή ήθελαν.
Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι χρειάζεται συχνά να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους. Συχνά όμως, Πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην μετανιώσουν για αυτό που έκαναν (ίσως δεν έχουν κάνει τίποτα λάθος) αλλά Λυπούνται για το πώς έκανε κάποιον να νιώσει. Στην πραγματικότητα, αυτή η αναγνώριση είναι ώριμη και υγιής. Ο απολογητής δείχνει ότι νοιάζεται αρκετά για το άλλο άτομο ώστε να αναγνωρίσει πώς νιώθει – και αυτό είναι πιο σημαντικό από το αν έχει αντικειμενικά κάτι για να ζητήσει συγγνώμη.
Μην με παρεξηγείτε – μια συγγνώμη δεν χρειάζεται απαραιτήτως να παραταθεί το δεύτερο που μπορεί να πληγωθούν τα συναισθήματα κάποιου. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της συγγνώμης για το λάθος και της συγγνώμης επειδή κάποιος είναι αναστατωμένος από κάτι που αντιλαμβάνεται ή πιστεύει. Και μερικές φορές, μπορεί να αισθάνεστε άσχημα για την αγωνία, αλλά δεν αισθάνεστε ότι μια συγγνώμη είναι απαραίτητη. Για παράδειγμα, κάποιος είναι αναστατωμένος για κάτι που δεν σχετίζεται με εσάς. Ίσως κάποιος κοινός φίλος τους παρέλειψε. Ζητάτε συγγνώμη επειδή αισθάνεστε άσχημα και θέλετε να είστε υποστηρικτικοί, αλλά δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι ‘αυτό και δεν θέλετε να εμπλακείτε.
Επίσης, όταν κάποιος φαίνεται εξαιρετικά αναστατωμένος για κάτι μικρό ή σας ζητά να κάνετε κάτι που δεν θέλετε (ό,τι κι αν γίνει), θα μπορούσατε να πείτε: «Δεν συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν τόσο σημαντικό για σένα». Εάν δεν θέλετε να συνεχίσετε να μαλώνετε, θα μπορούσατε να πείτε: «Δεν πρόκειται να διαφωνήσω άλλο μαζί σου για αυτό». Και αν είναι φίλοι, θα μπορούσατε να προσθέσετε κάτι όπως, «Δεν νομίζω ότι θα το δούμε ποτέ κατάματα αυτό». Αν όμως κάποιος αναλαμβάνει δράση με βάση το συναίσθημά του αδικαιολόγητα και σας πληγώνει, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη αναλόγως.
Συχνά, μπορεί να μετανιώσουμε για μια πράξη ή απρόσεκτα λόγια και ΘΕΛΟΥΜΕ να επανορθώσουμε, αλλά μπορεί να γίνουμε αδέξιοι σχετικά με την ίδια τη συγγνώμη. Στο τέλος της ημέρας, μια σωστή συγγνώμη θα πρέπει να είναι συγκεκριμένη – (1) να εκφράσετε τη λύπη σας και να ζητήσετε συγγνώμη. (2) Αναγνωρίστε τι ήταν λάθος και εξηγήστε γιατί κάνατε αυτό που κάνατε. (3) Περαιτέρω, εξηγήστε γιατί ήταν λάθος και τι έπρεπε να γίνει. (4) Αναλάβετε την πλήρη ευθύνη για το αδίκημα και αναφέρετε πώς να το αποτρέψετε από το να συμβεί ξανά. (5) Πείτε ρητά ότι λυπάστε και εξηγήστε πώς θα διορθώσετε το λάθος (να τους επιλύσετε). (6) Ζητήστε συγχώρεση και ελπίζετε να τη δώσουν — αλλά να θυμάστε, Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις.
