Της Vita Duva
«Όταν έρχεται ξηρασία, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τα χέρια σας είναι δεμένα», είπε ο αγρότης τρίτης γενιάς Jim Maghan από το Top of the Hill Farm στο Marlboro στους The Two River Times.
Το επίμονο κύμα καύσωνα και η ανησυχητική ξηρασία του φετινού καλοκαιριού ήταν η πρώτη για τον καλλιεργητή σανού και άχυρου, καθώς οι καλλιέργειές του δεν έκαναν ποτέ δεύτερη κοπή.
«Συνήθιζα να κάνω τρία μοσχεύματα, αλλά έχω δύο, τα πιο φυσιολογικά χρόνια», εξήγησε ο Maghan. «Ξεκίνησε περίπου, νομίζω, προς τα τέλη Ιουνίου, μετά δεν βρέξαμε ποτέ μέχρι τον Σεπτέμβριο. Ξέρεις, απλώς κάθισε εκεί. Μετά αρχίσαμε να παίρνουμε κάτι τον Σεπτέμβριο, αλλά ήταν πολύ αργά. Δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να αναπτυχθεί».
Σύμφωνα με το Εθνικό Ολοκληρωμένο Σύστημα Πληροφοριών για την Ξηρασία (NIDIS), μια πολυυπηρεσιακή συνεργασία που συντονίζει την παρακολούθηση, την πρόβλεψη, τον σχεδιασμό και την ενημέρωση της ξηρασίας σε εθνικό, πολιτειακό και τοπικό επίπεδο, το περασμένο καλοκαίρι ήταν μεταξύ των 10 πιο καυτών που έχουν καταγραφεί για το Νιου Τζέρσεϊ.
«Μερικοί αγρότες έξω από το Cream Ridge και εκείνη την περιοχή – μερικοί από τους κόκκους σόγιας τους ήταν τόσο κακοί που δεν μπήκαν καν στον κόπο να τα μαζέψουν. Δεν θα το έκαναν. Ήταν χάσιμο χρόνου», εξήγησε ο Maghan. “Αυτό πονάει. Έβαλαν πολλά χρήματα σε αυτό το έδαφος, ξέρετε».
Τον Αύγουστο, ο Επίτροπος Περιβαλλοντικής Προστασίας του Νιου Τζέρσεϊ, Shawn M. LaTourette, εξέδωσε μια πανεθνική παρακολούθηση ξηρασίας – την πρώτη από το 2016 – καθώς η διοίκηση του κυβερνήτη Phil Murphy προέτρεψε τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις να εξοικονομήσουν νερό για να αποφευχθεί η επιδείνωση των συνθηκών παροχής νερού.
«Ακόμα κι αν είχα νερό, δεν θα δικαιολογούσε το πότισμα γιατί το καύσιμο ντίζελ ανέβηκε πολύ και δεν έχω άρδευση ούτως ή άλλως», είπε ο αχυροποιός.
Αν και ο Maghan δεν έχει συμπληρώσει την παραγωγή του εδώ και χρόνια, κατά μέσο όρο, ο αγρότης καλλιεργεί περίπου μερικές χιλιάδες δέματα χόρτου που καλλιεργείται σε οπωρώνες ανά σοδειά, τα οποία πουλά σε πελάτες, κυρίως σε αυτούς με μεγάλα ζώα φάρμας.
«Στα περισσότερα άλογα αρέσει», είπε χαμογελώντας.
«Έχω επίσης 5 στρέμματα εκεί κάτω μπροστά από το παλιό αεροδρόμιο (στο Marlboro) και δεν πήρα ούτε ένα δέμα σανό. Δεν ξέρω τι απέγινε. Φέτος φαίνεται καλό, αλλά θα μπορούσε επίσης να ήταν ο σπόρος», είπε ο Maghan. «Πρέπει να είστε προσεκτικοί όταν αγοράζετε σπόρους από κάποιον άλλο – μπορεί να είναι δύο ετών και να μην το ξέρετε μέχρι να αρχίσετε να το καλλιεργείτε».
«Με 14 δολάρια ανά τσάντα, μισείς να έχεις κακό σπόρο. Πρέπει να το φυτέψεις σαν τρεις μπουσέλους μέχρι το στρέμμα, και αυτό αθροίζεται. Μετά πρέπει να του βάλεις λίπασμα. Αυτό διπλασιάστηκε σε τιμή, επίσης, λόγω της έλλειψης και των πάντων», είπε.
Αλλά ευτυχώς για τον Maghan, η καλλιέργεια σανού για κέρδος δεν είναι το μόνο μέσο επιβίωσής του. Ήταν μηχανικός φορτηγών για πολλά χρόνια και τώρα είναι οδηγός φορτηγού.
«Δεν έχω αρκετή έκταση για να ζήσω από ένα αγρόκτημα. Υπάρχουν μόνο 30 στρέμματα εδώ, και αυτά είναι 29 που εκμεταλλεύομαι πραγματικά», εξήγησε, σημειώνοντας την αστική ανάπτυξη ως ένα άλλο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν εύκολα οι σημερινοί αγρότες. «Αυτή η περιοχή – δεν μπορείς να επιβιώσεις από τη γεωργία. Δεν έχεις αρκετό έδαφος. Το έχτισαν, και συνεχίζουν να το χτίζουν. Σήμερα, χρειάζεστε τουλάχιστον 2.000 στρέμματα για να ζήσετε από αυτό, και ακόμη και τότε, ίσως χρειαστεί να κάνετε κάποια άλλη δουλειά στο πλάι».
Ο Maghan σημείωσε ότι πριν από χρόνια, οι συμπατριώτες θα πολεμούσαν μεταξύ τους για έτοιμο έδαφος.
«Τα παλιά χρόνια, αυτό το μέρος ήταν 50 στρέμματα τη φορά. Εκεί που είναι το (Frank Defino Central Elementary School), αυτό ήταν 20 στρέμματα που πούλησε ο πατέρας μου στον δήμο (του Marlboro). Αλλά τότε, μπορούσες να ζήσεις από 50. Αλλά αυτό ήταν πίσω στη δεκαετία του ’30, του ’40 και στις αρχές της δεκαετίας του ’50», είπε ο καλλιεργητής για την οικογενειακή του φάρμα. «Όταν ο πατέρας μου ήταν εδώ, ερχόταν εδώ από το Freehold όταν ήταν 9 ετών. Τότε καλλιεργούσε άλογα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Ο μικρός μου αδύνατος πισινός – αυτά τα άλογα μάλλον θα με είχαν σκοτώσει».
Ο πατέρας του Maghan ήταν κυρίως γεωργός πατάτας. Σύμφωνα με τον Maghan, τότε όλοι καλλιεργούσαν πατάτες. Και όποιος καλλιεργούσε πήγαινε στην αγορά του Νιούαρκ για να πουλήσει τα προϊόντα του.
«Θυμάμαι ότι πήγα εκεί μια φορά», θυμάται. «Μάλλον ήμουν πολύ ψηλά, υποθέτω ότι ήταν βραδιά γιου ή κάτι τέτοιο, έτσι πολλοί αγρότες έπαιρναν τους μικρούς γιους τους στην αγορά μαζί τους. Ναι, τα πράγματα έχουν αλλάξει».
Και ενώ τα πράγματα έχουν αλλάξει, η καλλιέργεια και η παραγωγή σανού – ένας ποιοτικός συνδυασμός τέχνης και επιστήμης – εξακολουθεί να αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου. Φυσικά αυτό εξακολουθεί να σημαίνει ότι χρειάζεστε λίγη βοήθεια από τους φίλους σας, και στην περίπτωση του Maghan, αυτή είναι η οικογένειά του. Πιστώνει τον γιο του, Jim Maghan και τους εγγονούς του, Noah και Matthew για τη βοήθειά τους.
Μια άλλη μεταβλητή που μπορεί να κάνει ή να σπάσει τις πιθανότητες ενός καλλιεργητή για επιτυχημένη παραγωγή σανού είναι ο εξοπλισμός που χρειάζεται για να γίνει αυτό. Στα βασικά στοιχεία για την παραγωγή χόρτου σημαίνει τα πάντα, από το κόψιμο και το κούρεμα μέχρι το γαρνίρισμα (θεραπεία κουρευμένου σανού), τσουγκράνα και λίπανση.
Ο Maghan είπε ότι κάθε αγρότης χρειάζεται ένα μεγάλο τρακτέρ για να μπορεί να κόψει το σανό. Στη συνέχεια, οι αγρότες πρέπει να καθαρίσουν το σανό με άλλον εξοπλισμό και να τσουγκράνουν με άλλον. Ο Maghan έχει διπλό κοτσαδόρο, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να τραβήξει δύο τσουγκράνες πίσω από ένα τρακτέρ, εξοικονομώντας του πολύ χρόνο έξω στα χωράφια.
«Τότε ο χορευτής, αυτό είναι το κύριο πράγμα», είπε ο Maghan, καθώς προχώρησε στην αφήγηση μιας ιστορίας για την 56χρονη σύζυγό του, Jill Maghan. «Όταν η Τζιλ ήταν ακόμα ζωντανή, είπε, “Γιατί δεν αγοράζεις καινούργιο;” Παραλίγο να πέσω από την καρέκλα. Γιατί την προηγούμενη μέρα έσπασε, το παλιό. Αλλά είχα το μέρος να το φτιάξω».
Ο Μάγκαν συνέχισε, «Λοιπόν, ναι, έκανα ένα τηλεφώνημα. Δεν κατέβηκα ποτέ στην αντιπροσωπεία. ο πλησιέστερος αντιπρόσωπος της Νέας Ολλανδίας ήταν εκεί κάτω στο Μπρίτζτον. Και αυτό ήταν 23.800 $ για ένα ολοκαίνουργιο χορτοδετικό και αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο – θα μπορούσα να είχα ξοδέψει λίγο περισσότερα, να είχα πάρει λίγο μεγαλύτερο. Αλλά για αυτό που πήρα, ήταν τέλειο και εξακολουθώ να το χρησιμοποιώ. Το 2017, είναι ακόμα σαν καινούργιο.”
Ο Maghan είπε ότι κάθε αγρότης πρέπει να έχει δύο δεματοποιητές.
«Αν σπάσει κανείς και μπουν τα σύννεφα – λένε βροχή εκείνο το βράδυ – δεν έχεις χρόνο να φτιάξεις το χορτοδετικό. Αν είναι κάτι απλό, μπορείς να την κάνεις, αλλά αν είναι κάτι σημαντικό, έχεις τελειώσει. Θα χάσεις αυτό το στρέμμα σάπια φύλλα», εξήγησε.
Αλλά όταν ρωτήθηκε αν υπήρχε κάτι άλλο που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι άνθρωποι για τους αγρότες και την τέχνη τους, απάντησε με ανδρεία και λίγο γέλιο, «Ναι, πες τους, δώστε σεβασμό στον αγρότη».
Ειδικά αν είναι σε τρακτέρ. «Οι άνθρωποι θα σας περάσουν ακόμη και με ένα αυτοκίνητο ενώ είστε σε έναν λόφο. Τα περισσότερα αγροτικά τρακτέρ, αν του δώσω τέρμα γκάζι θα κάνει 18 μίλια την ώρα, αλλά δεν πάω τέρμα γκάζι. Κάνω περίπου 15 μίλια την ώρα. Δεν μπορούν να περιμένουν ούτε δυο λεπτά ακόμα;»
Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στην έντυπη έκδοση των The Two River Times από τις 12 έως τις 18 Ιανουαρίου 2023.
